Kan eg berre få ein pils?

Nei, eg vil ikkje ha ein surøl frå Lappland med smak av bildekk, papaya og undulat.

Eg hugsar det godt, sjølv om det var alkohol involvert: På eit jobbseminar var vi ferdige med middagen. Det var på tide å flyte bortover mot baren.

Eg smiler til servitøren og seier:

– Hei, eg vil gjerne ha ein pils.

Svaret frå bartenderen var raskt, kaldt og drepande:

– Nettopp, ja. Industripils. Du vil ikkje heller sjå på ølmenyen vår?

Nei, eg vil ikkje det, tenkte eg. Eg vil ha ein pils.

Det er dårleg med grunnforsking på dette området, men mitt inntrykk er at fenomenet har spreidd seg: Bartenderar som svarer på mitt pilskjøp med eit irettesetjande kontrollspørsmål.

Vil eg ha ein dobbelt så dyr øl som smaker noko heilt anna enn det eg har bestilt? Og der eg må vere nøye under hellinga for å unngå botnfall og anna rask?

Av og til vil eg faktisk ha det. Eg kan godt bruke både tid, pengar og merksemd på spanande ølsortar frå vestnorske fjordarmar eller fjernare himmelstrok. Men då tek eg initiativet sjølv.

Kanskje spør eg servitøren om ho kan tilrå noko. Eller kanskje ser eg ein favoritt på drikkekartet. Men nitti prosent av ølet vi nordmenn drikk, er lys pils. Og det må vere heilt greitt.

For kva er det som skjer når servitøren ikkje godtek tinginga mi? Det oppstår eit hierarki der den trauste pilsen ikkje er bra nok. Ordet «industripils» oser ikkje akkurat av entusiasme.

Men når sola steiker og livet leiker, er det ikkje ein mørk porter med smak av gamalt tauverk, jonsokbål og lakris eg vil ha. Verkeleg ikkje.

Mitt inntrykk er at servitørar ikkje gjer det same med mat. «Å, vil du ha fiskesuppe? Kva med å heller prøve vår nyleg utrydda vågekval frå det skotske høglandet med cruditésalat og ponzusaus,» er sjeldan å høyre på norske restaurantar.

Og det er bra. Om du har noko på menyen, kan du ikkje vere for fin til servere det. Sånn må det bli med pilsen også.

Flyskam, kjøtskam, solskam og Tesla-skam er blitt tidas melodi: Eg er villig til å gå i tog mot at pilsskam skal bli det neste store.

Men først må eg ha meg ein øl.