Naudrakett frå ein sjukepleiar

Debattinnlegg

Det er haust og budsjettsesong i helseføretaka. Eller «haustens vakraste eventyr», som ein kollega sarkastisk sa. Ved sjukehusa betyr det meir kutt, meir innsparingar. Me køyrer på sparebluss frå før, og verre skal det bli.

Mellom anna tvinger regjering og storting gjennom «avbyråkratiserings- og effektiviseringsreforma» i sjukehusa. Berre namnet illustrerer ein total mangel på forståing av korleis sjukehusa fungerer. Intensjonen er kanskje å slanke administrasjonen. I praksis vert det ostehøvelkutt. Det vert fleire pasientar og meir å gjere for oss, men økonomien følg ikkje med. Det er ikkje mogeleg å auke bemanninga.

Me som jobbar i tenesta gjer alt me kan for at pasientane ikkje skal måtte betale prisen. Eg og alle mine kollegaer vil at pasientane skal få god og trygg behandling, kombinert med god pleie og omsorg.

Det blir vanskelegare å gjere for kvart år. Pleia og omsorga blir meir og meir pressa, dytta til sides for å få tid til den medisinske behandlinga.

Dette er ikkje mine nærmaste leiare sin feil. Det er ikkje ein gang leiinga i Helse Bergen eller Helse Vest sin feil. Dei gjer det dei kan med den ramma ein får. Dette er eit politisk ansvar.

Eg sender opp ei naudrakett, som mange har gjort før meg. Men eg er redd ansvarlege politikarar snur ryggen til, og fortset å late som ingenting. Me får vel berre springe litt fortare.