Me sit som mink i nettingbur

Eg vonar livet går vidare utan punktum og korona.

Debattinnlegg

Denne artikkelen er 14 dager gammel

Informasjonen i artikkelen kan være utdatert. Gå til vårt livesenter for siste nytt om korona-utbruddet.

-> Gå til livesenteret

Eg er i karantene, i isolat. Eller me kan seia at eg er i arrest i min eigen heim her i Sørlia på Øvsttun. Dette forbaska viruset svevar blant oss utan at me kan sjå det.

No ein dag tok eg Bybanen frå Nesttun til Byparken og vandra i veg til audiografen. Då fekk eg høyre det: «Er du galen, tok du Bybanen!»

I desse koronatider må me ta kontakt med kvarandre digitalt, slik som no med dette brevet som eg sender som e-post. Ingen fare for smitte.

Besten, du må ikkje ha kontakt med nokon, seier Sondre. Du vil stå sist i køen når det gjeld hjelp om du skulle vera så uheldig å skada deg, seier dei.

Sondre er ein vaken og klok gut, og eg forstår at han vil meg berre vel! Men høyr her, du unge mann. I 1957 fekk eg Asiasykja, den verste sykja nest etter Spanskesykja. Det var beinhardt, men til all lukke trekte eg det lengste strået, og er her framleis.

Likevel forstår eg tankegangen. Eg er vorten ein kostbar person for samfunnet. Med god pensjon, som eg og mange andre på min alder får kvar månad.

Me som før skulealder var med i arbeidslivet. I ni-tiårsalderen kokte eg poteter i eldhuset, og etter konfirmasjonen vart eg arbeidskar. Fram til eg var tjue år i hardt arbeid heime på garden, utan løn.

Så militæret. Brigadesoldat. Etter tenesta for konge og fedreland, vart det fire år på Stord lærarhøgskule. Og no kjem eg kanskje med det største av alt: Førti-eitt år som lærar i ungdomsskulen! Elevar i alderen frå 13 til 16 år, elevar i overgangsalderen.

Eg er litt tung i hovudet, måtte snyta meg ein dag. Kva no, tenkte eg. Eg vaska hendene med Sunlight, for såpe er betre enn sprit, las eg at ein ekspert meinte.

No i desse koronadagar seier dei styrande i samfunnet at vert eg sjuk i min alder, så må eg ikkje rekna med hjelp. Eg må spørja: Kva gale har eg gjort? Er dette ei takk for alle tenester eg har gjort samfunnet?

Eg er bura inne. Eg er som ein mink i nettingbur.

Stundom går eg kvilelaus rundt i stova, og inn på kjøkenet. Hentar meg ei grovbrødskive som no er nett i tørraste laget. Eg legg godt på med smør, og tar fram gammalosten. Må få litt K2-vitamin slik at både hjarta og hjernen ikkje tettar til.

I går gjekk eg ut i hagen. Då såg eg to blåmeisar som fauk etter kvarandre. Våren er i kjømda, som me skreiv i stilane våre i folkeskulen. Eg henta ei bøtte med varmt grønsåpevatn og ein skurekost. No er bruderommet reint, sengetøy finn blåmeis-paret nok av på ein mosegrodd plen.

Ein nabo kom bort til meg.

Kom ikkje nær meg! I am an old man, veit du.

Så sto me der då, og ropa til kvarandre med ti meters avstand.

I dag er eg inne. Eg har ei bok som heiter «Det andre namnet», ein del av Septologien av Jon Fosse. Litt over fem hundre sider utan punktum. Me brukar å stoppa litt opp ved punktum, men det kan me ikkje i dag.

Vonar livet går vidare utan punktum og korona.