«Nei, du ser ikkje tjukk ut. Sjå på meg, då!»

Snakk om andre ting enn kropp!

Debattinnlegg

Venninne 1: Ugh, eg følar meg tjukk i dag.

Venninne 2: Seriøst? Du er ikkje tjukk i det heile.

Venninne 1: Jo, det er eg. Berre sjå på magen min. Ser ut som eg er fem månader på veg.

Venninne 2: Halloo. Du har jo den fine magen. Sjå på min mage, då.

Når du les dialogen ovanfor, kva tenkjer du då? Du tenkjer neppe at denne samtalen er spesielt intelligent. Kanskje du tenkjer at venninne 1 og 2 burde finne andre ting å snakke om? Eller kanskje du kjenner deg att?

Sjansen for at du kjenner deg att, er stor, for denne måten å kommunisere på er blitt så vanleg at vi ikkje lenger legg merke til det, iallfall ikkje når vi sjølv gjer det.

Min umiddelbare reaksjon når eg les denne dialogen, er at eg fnyser litt av det og synest det er tåpeleg. Samstundes kjenner eg på ei lett skamkjensle. Fyrst og fremst fordi eg kjenner meg att. Fordi eg er ein del av denne kulturen, og fordi eg, spesielt då eg var yngre, var med på å gi næring til denne kommunikasjonsforma som i litteraturen har fått namnet fat talk, eller negativt kroppssnakk på norsk.

Eg ynskjer ikkje å vera moralist og seie at eg ikkje driv med denne forma for sjølvdestruktiv kommunikasjon lenger. For det gjer eg. Skilnaden er at eg gjer mindre av det i dag, og at eg tar meg sjølv i det når eg gjer det. Eg er også blitt mykje meir bevisst på kven eg gjer det med.

Negativt kroppssnakk er noko vi gjer for å føle oss betre. Ved å snakke negativt om eige utsjånad, legg vi til rette for at motparten skal avkrefte det vi fryktar, av typen «nei, du ser fin ut» eller «nei, rumpa di er kjempefin i den buksa». Ironisk nok veit vi at jo verre ein føler om seg sjølv og eigen kropp, jo oftare lempar ein av seg destruktive kommentarar knytt til nettopp eigen kropp.

Når vi snakkar hyppig om kropp saman med andre, byggjer vi oppunder verdien vi legg i kroppens utsjånad. Barn som veks opp i miljø kor kropp, mat og vekt tar stor plass, er meir sårbare for å adoptere medias kroppsideal og leggje stor verdi i eigen kropp.

Så, medan vi irriterer oss over tynnheitsideala og kroppspresset i sosiale media og medium elles, kan vi rette blikket innover og jobbe med måten vi sjølv gir næring til denne bransjen. I fyrste omgang må vi bli meir bevisste. Verdiar som barn og unge veks opp med, legg grunnlaget for korleis dei forstår og tolkar verda der ute.

Neste gang du vurderer det som ein god idé å lempe av deg kommentarar om kor tjukk du ser ut, tenk over følgjande:

• Gjer eg dette fordi eg ynskjer å kommunisere til omverda kor enormt viktig kropp er for eins eigenverd?
• Gjer eg dette fordi eg ynskjer positiv tilbakemelding frå mine omgjevnader?

Uavhengig av kva svara dine måtte vera på desse spørsmåla, så er mi oppfordring: Hald det for deg sjølv. Snakk om andre ting enn kropp – det er så mykje meir å snakke om.